ﺍﻭﻥ ﺷﺐ ﻟﺐ ﺩﺭﯾﺎ ﻧﺸﺴﺘﻪ ﺑﻮﺩﯾﻢ.ﺷﺐ ﺍﺧﺮ ﺑﻮﺩ ﻭ ﻫﻤﻪ ﺧﻮﺍﺑﯿﺪﻩ ﺑﻮﺩﻥ.ﻣﻦ ﻭ ﺷﺎﯾﺎﻥ ﺗﺎ ﺳﺎﻋﺖ 2 ﻟﺐ ﺩﺭﯾﺎ ﺑﻮﺩﯾﻢ. _ﺷﺎﯾﺎﻥ ﻧﻤﯿﺨﻮﺍﯼ ﺑﮕﯽ ﭼﺮﺍ ﺍﺯ ﺯﻧﺎ ﻣﺘﻨﻔﺮﯼ؟ﻗﺮﺍﺭ ﺑﻮﺩ ﺍﻣﺸﺐ ﺑﮕﯿﺎ... _ﻣﯿﺪﻭﻧﻢ ... ﯾﮑﻢ ﻣﮑﺚ ﮐﺮﺩ. _ﺍﻣﺎ ﻣﯿﺨﻮﺍﻡ ﻓﻘﻂ ﮔﻮﺵ ﮐﻨﯽ ﻭ ﻫﯿﭻ ﻗﻀﺎﻭﺗﯽ ﻧﮑﻨﯽ.ﻓﻘﻂ ﮔﻮﺵ ﮐﻦ. _ﺑﺎﺷﻪ. _ﻣﯿﺪﻭﻧﯽ ﺍﻭﺍ ﻣﻦ ﺍﺯ ﺑﭽﮕﯿﺎﻡ ﯾﻪ ﭼﯿﺰﺍﯾﯽ ﯾﺎﺩﻣﻪ.ﺍﯾﻨﮑﻪ ﺑﺎ ﺗﻮ ﺑﺎﺯﯼ ﻣﯿﮑﺮﺩﻡ ﻭ ﻫﻤﯿﺸﻪ ﺑﺎ ﻫﻢ ﺩﻋﻮﺍ ﺩﺍﺷﺘﯿﻢ ﻫﻢ ﯾﺎﺩﻣﻪ. ﺑﺮﮔﺸﺖ ﺑﻪ ﻣﻦ ﻧﮕﺎﻩ ﮐﺮﺩ ﻭ ﻟﺒﺨﻨﺪﯼ ﺯﺩ. _ﻣﻦ ﮐﻪ ﺩﺧﺘﺮ ﺧﻮﺑﯽ ﺑﻮﺩﻡ ﺗﻮ ﻫﻤﯿﺸﻪ ﺣﺮﺻﻢ ﻣﯿﺪﺍﺩﯼ. ﺳﺮﯼ ﺗﮑﻮﻥ ﺩﺍﺩ ﻭ ﮔﻔﺖ: ﻣﯿﺪﻭﻧﯽ ﺍﻭﻥ ﻣﻮﻗﻌﻬﺎ ﺩﻭﺳﺖ ﺩﺍﺷﺘﻢ ﺍﺫﯾﺘﺖ ﮐﻨﻢ ﻣﯿﺪﻭﻧﯽ ﭼﺮﺍ ﭼﻮﻥ ﻣﯿﺨﻮﺍﺳﺘﻢ ﺗﻮﺟﻬﺖ ﻓﻘﻂ ﺑﻪ ﻣﻦ ﺑﺎﺷﻪ.ﻓﮑﺮ ﻣﯿﮑﺮﺩﻡ ﺗﻮ ﯾﻪ ﻋﺮﻭﺳﮏ ﺧﻮﺷﮕﻠﯽ ﮐﻪ ﻓﻘﻂ ﺑﺎﯾﺪ ﻭﺍﺳﻪ ﻣﻦ ﺑﺎﺷﯽ.ﺍﻣﺎ ﺍﺯ ﺭﻭﺯﯼ ﮐﻪ ﺑﺎ ﭘﺴﺮ ﻫﻤﺴﺎﯾﺘﻮﻥ ﺩﻭﺳﺖ ﺷﺪﯼ ﻭ ﻣﻦ ﺩﯾﺪﻡ ﺑﯿﺸﺘﺮ ﻣﻮﺍﻗﻊ ﺑﺎ ﺍﻭﻧﯽ ﻭ ﭼﻘﺪﺭ ﺧﻮﺷﺤﺎﻟﯽ ﺩﻟﻢ ﺷﮑﺴﺖ. ﺩﯾﮕﻪ ﺍﺯﺕ ﺑﺪﻡ ﻣﯿﻮﻣﺪ.ﻭﺍﺳﻪ ﻫﻤﯿﻦ ﺩﯾﮕﻪ ﻧﯿﻮﻣﺪﻡ ﭘﯿﺸﺖ ﻭ ﮐﻢ ﮐﻢ ﻫﻤﻪ ﺭﻓﺖ ﻭ ﺍﻣﺪﺍﻣﻮﻥ ﻗﻄﻊ ﺷﺪ. _ﭼﺮﺍ ﺍﯾﻦ ﺳﺮﺍ ﺍﯾﻨﺠﻮﺭﯾﻦ؟ﺍﺯ ﻫﻤﻮﻥ ﺑﭽﮕﯽ ﻫﻢ ﻣﯿﺨﻮﺍﯾﻦ ﺑﺎ ﺍﺯﺍﺭ ﻭ ﺍﺫﯾﺖ ﺟﻠﺐ ﺗﻮﺟﻪ ﮐﻨﯿﻦ.ﺩﺭﺣﺎﻟﯿﮑﻪ ﺭﺍﻩ ﺍﺳﻮﻧﺶ ﻣﺤﺒﺖ ﮐﺮﺩﻥ. ﺧﻨﺪﯾﺪ ﻭ ﮔﻔﺖ: ﺧﺐ ﺩﯾﮕﻪ....ﺣﺎﻻ‌ ﻣﯿﺮﻡ ﺳﺮ ﻣﻮﺿﻮﻉ ﺍﺻﻠﯽ. ﻣﯿﺪﻭﻧﯽ ﺑﻌﺪ ﺍﺯ ﺍﯾﻨﮑﻪ ﺩﯾﮕﻪ ﺗﻮ ﺭﻭ ﻧﺪﯾﺪﻡ ﺍﺣﺴﺎﺱ ﺗﻨﻬﺎﯾﯽ ﻣﯿﮑﺮﺩﻡ.ﺗﻮ ﺭﻭ ﺧﯿﺎﻧﺘﮑﺎﺭ ﻣﯿﺪﯾﺪﻡ.ﺍﺯ ﻫﻤﻪ ﺩﻭﺳﺘﺎﻡ ﺑﺮﯾﺪﻩ ﺑﻮﺩﻡ.ﺩﻭﺭﺍﻥ ﺑﭽﮕﯽ ﺑﻮﺩ ﺩﯾﮕﻪ.ﺧﻮﻧﻪ ﻣﺎ ﺍﻭﻥ ﺭﻭﺯﺍ 2ﻃﺒﻘﻪ ﺑﻮﺩ ﻃﺒﻘﻪ ﺩﻭﻡ ﯾﻪ ﺯﻥ ﻭ ﺷﻮﻫﺮ ﺑﻮﺩﻥ ﮐﻪ ﻣﺮﺩ ﺍﮐﺜﺮ ﺍﻭﻗﺎﺕ ﻣﺴﺎﻓﺮﺕ ﺑﻮﺩ ﻭ ﺯﻧﻪ ﺗﻨﻬﺎﺑﻮﺩ. ﻣﻦ ﻫﻢ ﺍﻏﻠﺐ ﻣﯿﺮﻓﺘﻢ ﺭﻭ ﭘﺸﺖ ﺑﻮﻡ.ﺍﻭﻥ ﺟﺎ ﺭﻭ ﺩﻭﺳﺖ ﺩﺍﺷﺘﻢ.ﮐﻢ ﮐﻢ ﺗﻮ ﺍﻭﻥ ﺩﻧﯿﺎﯼ ﺑﭽﮕﯽ ﻓﻬﻤﯿﺪﻡ ﻣﺮﺩﺍﯼ ﺯﯾﺎﺩﯼ ﺧﻮﻧﻪ ﺍﻭﻧﺎ ﻣﯿﺎﻥ ﻭ ﻣﯿﺮﻥ.ﮐﻨﺠﮑﺎﻭ ﺷﺪﻩ ﺑﻮﺩﻡ ﺩﻟﻢ ﻣﯿﺨﻮﺍﺳﺖ ﺑﺪﻭﻧﻢ ﭼﻪ ﺧﺒﺮ.ﺍﺩﺍﯼ ﻓﯿﻠﻢ ﻫﺎﯼ ﭘﻠﯿﺴﯽ ﺭﻭ ﺩﺭﻣﯽ ﺍﻭﺭﺩﻡ. ﺍﻣﺎ ﺍﯼ ﮐﺎﺵ ﻧﻤﯿﺮﻓﺘﻢ. ﻓﮑﺶ ﻣﻨﻘﺒﺾ ﺷﺪﻩ ﺑﻮﺩ.ﭼﻬﺮﺵ ﺳﺮﺥ ﺷﺪﻩ ﺑﻮﺩ.ﮐﻨﺠﮑﺎﻭ ﺷﺪﻩ ﺑﻮﺩﻡ.ﺩﻭﺑﺎﺭﻩ ﺍﺩﺍﻣﻪ ﺩﺍﺩ: ﺧﯿﻠﯽ ﺳﺨﺘﻪ ﺗﻮ ﺩﻭﺭﺍﻥ ﺑﭽﮕﯽ ﭼﯿﺰﯼ ﺭﻭ ﺑﺒﯿﻨﯽ ﮐﻪ ﻧﺒﺎﯾﺪ.ﺍﻭﻥ ﺑﺎ ﻣﺮﺩﺍ ﺑﻮﺩ.ﻣﻦ ﺍﻭﻧﺎ ﺭﻭ ﺩﯾﺪﻡ ﻟﺨﺖ ﻭ ﺗﻮ ﺍﻏﻮﺵ ﻫﻢ . ﻫﺮ ﺭﻭﺯ ﺍﻭﻧﺎ ﺭﻭ ﻣﯿﺪﯾﺪﻡ . ﻫﺮﺭﻭﺯ ﺣﺎﻟﻢ ﺑﺪﺗﺮ ﻣﯿﺸﺪ ﻧﻤﯿﺪﻭﻧﺴﺘﻢ ﭼﯿﮑﺎﺭ ﮐﻨﻢ.ﮔﯿﺞ ﺷﺪﻩ ﺑﻮﺩﻡ.ﻓﻘﻂ 10 ﺳﺎﻟﻢ ﺑﻮﺩ. ﮔﻮﺷﻪ ﮔﯿﺮ ﺷﺪﻩ ﺑﻮﺩﻡ.ﺗﺎ ﺍﯾﻨﮑﻪ ﯾﻪ ﺭﻭﺯ........ ﺍﻭﻥ ﺯﻧﻪ ﺍﻭﻣﺪﻩ ﺑﻮﺩ ﺭﻭ ﭘﺸﺖ ﺑﻮﻡ.ﺍﻭﻣﺪﻩ ﺑﻮﺩ ﺟﺎﯼ ﮐﻮﻟﺮﻭ ﺩﺭﺳﺖ ﮐﻨﻪ.ﻣﻦ ﻭ ﺩﯾﺪ.ﻣﻦ ﺍﺯ ﺍﻭﻥ ﺑﭽﻪ ﻫﺎﯼ ﺧﻮﺷﮕﻞ ﺑﻮﺩﻡ. ﻣﻦ ﻭ ﺩﯾﺪ ﻭ ﺍﻭﻣﺪ ﺟﻠﻮ ﺗﺮ.ﻫﯽ ﺳﻮﺍﻝ ﻣﯿﮑﺮﺩ ﻣﻦ ﺍﯾﻨﺠﺎ ﭼﯿﮑﺎﺭ ﻣﯿﮑﻨﻢ. ﻫﯽ ﻣﻨﻮ ﻧﺎﺯ ﻭ ﻧﻮﺍﺯﺵ ﻣﯿﮑﺮﺩ.ﺗﺎ ﺍﯾﻨﮑﻪ ﯾﻪ ﺍﻗﺎﯾﯽ ﺻﺪﺍﺵ ﮐﺮﺩ ﻭ ﺭﻓﺖ ﭘﺎﯾﯿﻦ.ﺍﻣﺎ ﺑﻪ ﻣﻦ ﮔﻔﺖ 1 ﺳﺎﻋﺖ ﺩﯾﮕﻪ ﺑﺮﻡ ﭘﺎﯾﯿﻦ ﺗﺎ ﯾﮑﺎﺭﯼ ﺑﺮﺍﺵ ﺑﮑﻨﻢ. ﻭﻗﺘﯽ ﺭﻓﺘﻢ ﭘﺎﯾﯿﻦ ﺗﻨﻬﺎ ﺑﻮﺩ.ﻣﻨﻮ ﺑﺮﺩ ﺗﻮ ﺧﻮﻧﻪ ﻭ ﺩﺭﻭﺑﺴﺖ.ﯾﻪ ﻟﺒﺎﺱ ﺧﯿﻠﯽ ﻟﺨﺘﯽ ﭘﻮﺷﯿﺪﻩ ﺑﻮﺩ.ﻣﻨﻮ ﮐﻨﺎﺭ ﺧﻮﺩﺵ ﻧﺸﻮﻧﺪ . ﺍﺭﻭﻡ ﻧﻮﺍﺯﺷﻢ ﻣﯿﮑﺮﺩ.ﺗﺮﺳﯿﺪﻩ ﺑﻮﺩﻡ.ﻫﯽ ﺧﻮﺩﻡ ﻭ ﺟﻤﻊ ﻣﯿﮑﺮﺩﻡ.ﮐﻢ ﮐﻢ ﻟﺒﺎﺳﺎﻣﻮ ﺩﺭ ﻣﯿﺎﻭﺭﺩ ﻣﯿﺨﻮﺍﺳﺘﻢ ﺟﯿﻎ ﺑﺰﻧﻢ ﺍﻣﺎ ﺩﺳﺘﺸﻮ ﺟﻠﻮﯼ ﺩﻫﻨﻢ ﮔﺬﺍﺷﺘﻪ ﺑﻮﺩ.ﺍﺯ ﺗﻪ ﺩﻟﻢ ﮔﺮﯾﻪ ﻣﯿﮑﺮﺩﻡ. ﺷﺎﯾﺪ ﺧﺪﺍ ﺻﺪﺍﻣﻮﺷﻨﯿﺪ ﮐﻪ ﺯﻧﮓ ﺧﻮﻧﻪ ﺭﻭ ﺯﺩﻥ.ﺳﺮﯾﻊ ﻭﻟﻢ ﮐﺮﺩ.ﺗﻨﺪ ﻟﺒﺎﺳﺎﻡ ﻭ ﭘﻮﺷﯿﺪﻡ ﻭ ﻓﺮﺍﺭ ﮐﺮﺩﻡ. ﺑﺎ ﺍﯾﻨﮑﻪ ﻫﯿﭻ ﺍﺗﻔﺎﻗﯽ ﻧﯿﻔﺘﺎﺩ ﺍﻣﺎ ﻣﻦ ﻫﻤﯿﺸﻪ ﺍﻭﻧﻮ ﯾﺎﺩﻣﻪ....ﺍﺯ ﻫﻤﻪ ﺯﻧﺎ ﻣﺘﻨﻔﺮ ﺷﺪﻡ.ﺍﺯ ﻫﻤﻪ..... ﺑﺰﺭﮔﺘﺮ ﮐﻪ ﺷﺪﻡ ﺑﻬﺘﺮ ﻣﻌﻨﯽ ﺍﯾﻨﮑﺎﺭﺍ ﺭﻭ ﻓﻬﻤﯿﺪﻡ.ﺑﻪ ﻫﯿﭻ ﺯﻧﯽ ﺍﻋﺘﻤﺎﺩ ﻧﺪﺍﺷﺘﻢ....ﺑﻪ ﻫﯿﭻ ﮐﯽ....ﺑﺪ ﺍﺧﻼ‌ﻕ ﺷﺪﻩ ﺑﻮﺩﻡ.ﺗﻌﺼﺒﯽ ﺑﯿﺶ ﺍﺯ ﺣﺪ... ﺑﻪ ﭼﺸﻢ ﻣﻦ ﻫﻤﻪ ﺯﻧﺎ ﺧﯿﺎﻧﺘﮑﺎﺭ ﺑﻮﺩﻥ....... ﺩﯾﮕﻪ ﺳﺎﮐﺖ ﺷﺪ.ﺑﺎﻭﺭ ﻧﻤﯿﮑﺮﺩﻡ ﻫﻤﭽﯿﻦ ﺍﺗﻔﺎﻗﯽ ﻭﺍﺳﺶ ﺑﯿﻔﺘﻪ.ﭼﻪ ﺯﻧﺎﯾﯽ ﭘﯿﺪﺍ ﻣﯿﺸﺪ.ﻭﺍﯼ ﭼﻪ ﺯﺟﺮﯼ ﮐﺸﯿﺪﻩ ﺑﻮﺩ ﺷﺎﯾﺎﻥ. ﺍﺭﻭﻡ ﺳﺮﺷﻮ ﺗﻮ ﺑﻐﻠﻢ ﮔﺮﻓﺘﻢ.ﻫﻀﻤﺶ ﺑﺮﺍﻡ ﺳﺨﺖ ﺑﻮﺩ. ﺍﻭﻥ ﺷﺐ ﺗﻤﻮﻡ ﺷﺪ ﻭ ﻣﺎ ﻓﺮﺩﺍ ﺑﺮﮔﺸﺘﯿﻢ.ﺍﻣﺎ ﺍﺯ ﺍﻭﻥ ﺭﻭﺯ ﺩﯾﮕﻪ ﺯﻧﺪﮔﯽ ﻣﺜﻞ ﺍﻭﻥ ﭼﻨﺪ ﺭﻭﺯ ﻧﺸﺪ.ﺩﯾﮕﻪ ﺷﺎﯾﺎﻥ ﺍﻭﻥ ﺍﺩﻡ ﻧﺒﻮﺩ.ﺍﻭﻥ ﮐﺎﺑﻮﺱ ﺑﭽﮕﯿﺶ ﺷﺪﻩ ﺑﻮﺩ ﻧﺎﻗﻮﺱ ﻣﺮﮒ ﻟﺤﻈﻪ ﻫﺎﯼ ﺑﺎ ﻫﻢ ﺑﻮﺩﻧﻤﻮﻥ ﮐﻼ‌ﺱ ﺗﻤﻮﻡ ﺷﺪ ﻭ ﺑﺎ ﯾﺎﺳﯽ ﺩﺍﺷﺘﯿﻢ ﺍﺯ ﮐﻼ‌ﺱ ﺑﯿﺮﻭﻥ ﻣﯿﻮﻣﺪﯾﻢ ﮐﻪ ﺑﻬﺮﺍﻡ ﺭﻭ ﺩﯾﺪﻡ ﮐﻪ ﺩﺍﺭﻩ ﻣﯿﺎﺩ ﻃﺮﻓﻤﻮﻥ. ﯾﺎﺳﯽ ﺍﺭﻭﻡ ﮔﻔﺖ: ﺍﻭﺍ ﺑﻬﺮﺍﻡ ﺩﺍﺭﻩ ﻣﯿﺎﺩ ﻃﺮﻓﻤﻮﻥ ﻫﺎ... _ﺍﺭﻩ ﺩﯾﺪﻡ ﻣﺤﻠﺶ ﻧﺰﺍﺭ. ﻧﺰﺩﯾﮑﻤﻮﻥ ﮐﻪ ﺭﺳﯿﺪ ﺧﯿﻠﯽ ﺍﺭﻭﻡ ﮔﻔﺖ: ﺳﻼ‌ﻡ ﺧﺎﻧﻮﻣﺎ ﺧﻮﺑﯿﻦ؟ ﺯﯾﺮﻟﺐ ﺟﻮﺍﺑﺸﻮ ﺩﺍﺩﯾﻢ ﻭ ﺩﺍﺷﺘﯿﻢ ﻣﯿﺮﻓﺘﯿﻢ ﮐﻪ ﺩﻭﺑﺎﺭﻩ ﮔﻔﺖ: ﺍﻭﺍ ﺧﺎﻧﻮﻡ ﻣﯿﺸﻪ ﺑﺎﻫﺎﺗﻮﻥ ﺣﺮﻑ ﺑﺰﻧﻢ؟ ﺑﺎ ﺑﯿﺤﻮﺻﻠﮕﯽ ﮔﻔﺘﻢ: ﻣﻦ ﻫﯿﭻ ﺣﺮﻓﯽ ﺑﺎﻫﺎﺗﻮﻥ ﻧﺪﺍﺭﻡ ﺍﻻ‌ﻧﻢ ﺧﺴﺘﻢ ﻣﯿﺨﻮﺍﻡ ﺑﺮﻡ ﺧﻮﻧﻪ. -ﻓﻘﻂ ﭼﻨﺪ ﻟﺤﻈﻪ.ﺧﻮﺍﻫﺶ ﻣﯿﮑﻨﻢ. ﺑﺎ ﺣﺮﺹ ﮔﻔﺘﻢ: ﺑﺎﺷﻪ ﮔﻮﺵ ﻣﯿﮑﻨﻢ.ﺑﻔﺮﻣﺎﯾﯿﺪ. ﯾﺎﺳﯽ ﮐﻤﯽ ﺍﺯﻣﻮﻥ ﻓﺎﺻﻠﻪ ﮔﺮﻓﺖ ﻭ ﺭﻓﺖ ﺑﺎ ﺗﻠﻔﻨﺶ ﺣﺮﻑ ﺑﺰﻧﻪ. -ﺭﺍﺳﺘﺶ ﺷﻤﺎ ﺧﻮﺩﺗﻮﻧﻢ ﻣﯿﺪﻭﻧﯿﻦ ﮐﻪ ﻣﻦ ﺍﺯ ﺷﻤﺎ ﺧﻮﺷﻢ ﻣﯿﺎﺩ ﻭﺑﻬﺘﻮﻥ ﻋﻼ‌ﻗﻪ ﺩﺍﺭﻡ.ﻣﯿﺨﻮﺍﺳﺘﻢ ﺍﮔﻪ ﺍﺟﺎﺯﻩ ﺑﺪﯾﻦ ﺑﺎ ﺧﺎﻧﻮﺍﺩﻩ..... ﻫﻨﻮﺯ ﺣﺮﻓﺶ ﺗﻤﻮﻡ ﻧﺸﺪﻩ ﺑﻮﺩ ﮐﻪ ﭼﺸﻤﻢ ﺑﻪ ﺷﺎﯾﺎﻥ ﺍﻓﺘﺎﺩ.ﺍﺥ....ﺍﻣﺮﻭﺯ ﺻﺒﺢ ﮔﻔﺘﻢ ﺍﮔﻪ ﺗﻮﻧﺴﺖ ﺑﯿﺎﺩ ﺩﻧﺒﺎﻟﻢ ﭼﻮﻥ ﮐﻼ‌ﺳﺎﻡ ﺯﯾﺎﺩﻩ ﻭ ﺑﻌﺪﺵ ﺧﺴﺘﻪ ﻣﯿﺸﻢ.ﺍﺯ ﺩﻭﺭ ﺩﯾﺪﻡ ﮐﻪ ﺻﻮﺭﺗﺶ ﺍﺯ ﻋﺼﺒﺎﻧﯿﺖ ﻗﺮﻣﺰ ﺷﺪﻩ.ﺭﮔﺎﯼ ﮔﺮﺩﻧﺶ ﺑﯿﺮﻭﻥ ﺯﺩﻩ ﺑﻮﺩ.ﺍﻭﻣﺪ ﻃﺮﻓﻢ ﻭ ﺑﺎ ﺻﺪﺍﯾﯽ ﺩﻭﺭﮔﻪ ﮔﻔﺖ: ﭼﯽ ﺷﺪﻩ؟ ﺗﺎ ﺧﻮﺍﺳﺘﻢ ﺣﺮﻑ ﺑﺰﻧﻢ ﺍﯾﻦ ﺑﻬﺮﺍﻡ ﮔﻮﺭ ﺑﻪ ﮔﻮﺭ ﺷﺪﻩ ﮔﻔﺖ: ﺍﻭﺍ ﺧﺎﻧﻮﻡ ﺍﯾﺸﻮﻥ ﮐﯽ ﻫﺴﺘﻦ؟ ﺷﺎﯾﺎﻥ ﺑﺎ ﺣﺮﺹ ﮔﻔﺖ:ﺍﻭﺍ ﺧﺎﻧﻮﻡ؟؟؟؟؟؟ﮐﯽ ﺑﺘﻮ ﺍﺟﺎﺯﻩ ﺩﺍﺩﻩ ﻫﻤﺴﺮ ﻣﻨﻮ ﺑﺎ ﺍﺳﻢ ﮐﻮﭼﯿﮏ ﺻﺪﺍ ﺑﺰﻧﯽ؟ ﺑﻬﺮﺍﻡ ﺑﺎ ﺑﻬﺖ ﻧﮕﺎﻡ ﮐﺮﺩ ﻭ ﮔﻔﺖ: ﻫﻤﺴﺮ..........ﻣﮕﻪ ﺍﻭﺍ ﺍﺯﺩﻭﺍﺝ ﮐﺮﺩﻩ؟؟؟ ؟ﺍﻭﺍ... ..ﺗﻮ ....ﻣﯿﺪﻭﻧﺴﺘﯽ ﮐﻪ ﭼﻘﺪﺭ ﺩﻭﺳﺖ.... ﺷﺎﯾﺎﻥ ﺩﯾﮕﻪ ﺍﺟﺎﺯﻩ ﻧﺪﺍﺩ ﺣﺮﻓﺸﻮ ﺗﻤﻮﻡ ﮐﻨﻪ ﺑﺎ ﻣﺸﺖ ﺯﺩ ﺗﻮ ﺻﻮﺭﺗﺶ.ﺷﺮﻭﻉ ﮐﺮﺩﻥ ﺑﻪ ﺯﺩﻥ ﻫﻤﺪﯾﮕﻪ ﻭ ﻣﻨﻢ ﺑﺎ ﻧﺎﺑﺎﻭﺭﯼ ﻧﮕﺎﺷﻮﻥ ﻣﯿﮑﺮﺩﻡ.ﺑﭽﻪ ﻫﺎ ﺑﻪ ﺯﻭﺭ ﺍﺯ ﻫﻢ ﺟﺪﺍﺷﻮﻥ ﮐﺮﺩﻥ. ﯾﺎﺳﯽ ﻫﻢ ﺑﻬﺘﺰﺩﻩ ﺑﻪ ﺻﺤﻨﻪ ﻧﮕﺎﻩ ﻣﯿﮑﺮﺩ.ﺷﺎﯾﺎﻥ ﺑﺎ ﻋﺼﺒﺎﻧﯿﺖ ﺍﻭﻣﺪ ﺩﺳﺘﻤﻮ ﮔﺮﻓﺖ ﻭ ﺗﻘﺮﯾﺒﺎ ﮐﺸﻮﻥ ﮐﺸﻮﻥ ﻣﻨﻮ ﺑﺮﺩ ﺑﯿﺮﻭﻥ ﺩﺍﻧﺸﮕﺎﻩ ﻭﺳﻮﺍﺭ ﻣﺎﺷﯿﻦ ﮐﺮﺩ.ﻫﻨﻮﺯ ﺑﺎﻭﺭﻡ ﻧﻤﯿﺸﺪ. ﺷﺎﯾﺎﻥ ﺑﺎ ﺳﺮﻋﺖ ﺗﻤﺎﻡ ﺭﺍﻧﻨﺪﮔﯽ ﻣﯿﮑﺮﺩ.ﺗﺎﺯﻩ ﻓﻬﻤﯿﺪﻡ ﭼﯽ ﺷﺪﻩ.ﺑﺎ ﻓﺮﯾﺎﺩ ﮔﻔﺘﻢ: ﭼﺘﻪ ﺩﯾﻮﻭﻧﻪ ﻣﺎﺷﯿﻦ ﻭ ﻧﮕﻪ ﺩﺍﺭ ﻣﯿﺨﻮﺍﻡ ﭘﯿﺎﺩﻩ ﺷﻢ. ﺑﺎ ﺩﺍﺩ ﮔﻔﺖ: ﺧﻔﻪ ﺷﻮ .ﺧﻔﻪ ﺷﻮ ﺍﺷﻐﺎﻝ ﺑﯽ ﻫﻤﻪ ﭼﯿﺰ. ﻣﯿﺪﻭﻧﻢ ﭼﯿﮑﺎﺭﺕ ﮐﻨﻢ.ﻣﯿﺪﻭﻧﻢ. ﺑﺎ ﺗﻌﺠﺐ ﺑﻪ ﺣﺮﻓﺎﺵ ﮔﻮﺵ ﻣﯿﮑﺮﺩﻡ.ﺑﺎﻭﺭﻡ ﻧﻤﯿﺸﺪ ﺍﯾﻦ ﻫﻤﻮﻥ ﺷﺎﯾﺎﻥ ﻣﻬﺮﺑﻮﻥ ﺗﻮﯼ ﺷﻤﺎﻝ. ﺗﺎ ﺧﻮﻧﻪ ﺩﯾﮕﻪ ﻫﯿﭻ ﺣﺮﻓﯽ ﺑﺎﻫﺎﺵ ﻧﺰﺩﻡ.ﺑﻪ ﻣﺤﺾ ﺍﯾﻨﮑﻪ ﺩﺭ ﺧﻮﻧﻪ ﺭﻭ ﺑﺴﺖ ﺍﻭﻣﺪ ﻃﺮﻓﻢ.ﺻﻮﺭﺗﺶ ﺍﺯ ﻋﺼﺒﺎﻧﯿﺖ ﻗﺮﻣﺰ ﺷﺪﻩ ﺑﻮﺩ. - ﻋﻮﺿﯽ ﻣﯿﺪﻭﻧﺴﺘﻢ ﺗﻮ ﻫﻢ ﻣﺜﻞ ﺑﻘﯿﻪ ﺍﯼ .ﻫﻤﺘﻮﻥ ﻣﺜﻞ ﻫﻤﯿﻦ.ﮐﺜﯿﻒ ﻭ ﺑﯽ ﺑﻨﺪ ﻭ ﺑﺎﺭ.ﺑﺎ ﭘﺴﺮﻩ ﺭﻭ ﻫﻢ ﺭﯾﺨﺘﯽ ﻭ ﻭﺍﺳﺶ ﻧﺎﺯ ﻭ ﻋﺸﻮﻩ ﻣﯿﺎﯼ ﺍﺭﻩ ﺑﻌﺪ ﺧﻮﺩﺗﻮ ﻣﯿﻨﺪﺍﺯﯼ ﺗﻮ ﺑﻐﻞ ﻣﻦ. ﺗﺎ ﺧﻮﺍﺳﺘﻢ ﺍﺯ ﺧﻮﺩﻡ ﺩﻓﺎﻉ ﮐﻨﻢ ﺳﻮﺯﺷﯽ ﺭﻭ ﺭﻭﯼ ﺻﻮﺭﺗﻢ ﺣﺲ ﮐﺮﺩﻡ.ﺑﺎ ﻧﺎﺑﺎﻭﺭﯼ ﻧﮕﺎﺵ ﮐﺮﺩﻡ. ﺩﺳﺘﻢ ﻭ ﺭﻭﯼ ﮔﻮﻧﻢ ﮔﺬﺍﺷﺘﻢ ﻭ ﺑﺪﻭﻥ ﺣﺮﻑ ﺧﯿﺮﻩ ﺷﺪﻡ ﺑﻬﺶ. ﯾﻌﻨﯽ ﺍﯾﻦ ﻫﻤﻮﻥ ﺷﺎﯾﺎﻧﯿﻪ ﮐﻪ ﻣﻦ ﻋﺎﺷﻘﺶ ﺷﺪﻡ.ﯾﻌﻨﯽ ﻫﻤﻮﻧﯿﻪ ﮐﻪ ﺗﻮ ﺷﻤﺎﻝ ﺑﻮﺩ؟ ﺧﻮﺩﺵ ﻫﻢ ﺳﺎﮐﺖ ﺷﺪﻩ ﺑﻮﺩ ﻭ ﻧﮕﺎﻡ ﻣﯿﮑﺮﺩ.ﺍﻧﮕﺎﺭ ﺗﺎﺯﻩ ﺍﺯ ﺧﻮﺍﺏ ﭘﺮﯾﺪﻩ ﺑﻮﺩ.ﺑﺪﻭﻥ ﺍﯾﻨﮑﻪ ﭼﯿﺰﯼ ﺑﮕﻢ ﯾﺎ ﺍﺷﮏ ﺑﺮﯾﺰﻡ ﺭﻓﺘﻢ ﺗﻮ ﺍﺗﺎﻗﻢ ﻭ ﺩﺭﻭﺑﺴﺘﻢ. ﺑﺎﻭﺭﻡ ﻧﻤﯿﺸﺪ ﺍﯾﻦ ﺷﺎﯾﺎﻥ ﺑﺎﺷﻪ.ﭼﺮﺍ ﺍﯾﻨﺠﻮﺭﯼ ﺷﺪ؟ﺍﺷﮏ ﺍﺭﻭﻡ ﺭﻭﯼ ﺻﻮﺭﺗﻢ ﺳﺮ ﻣﯿﺨﻮﺭﺩ.ﺭﻭﯼ ﺗﺨﺖ ﺩﺭﺍﺯ ﮐﺸﯿﺪﻡ.ﻧﻤﯿﺪﻭﻧﻢ ﭼﻘﺪﺭ ﺗﻮﯼ ﻓﮑﺮ ﺑﻮﺩﻡ ﮐﻪ ﺻﺪﺍﯼ ﺗﻠﻔﻦ ﻭ ﺷﻨﯿﺪﻡ.ﺍﻫﻤﯿﺘﯽ ﻧﺪﺍﺩﻡ. ﻧﯿﻢ ﺳﺎﻋﺘﯽ ﮔﺬﺷﺘﻪ ﺑﻮﺩ.ﺭﻓﺘﻢ ﺭﻭﯼ ﺗﺮﺍﺱ ﻧﺸﺴﺘﻢ.ﺑﺎﺩ ﺑﻪ ﺻﻮﺭﺗﻢ ﻣﯿﺨﻮﺭﺩ.ﭼﻘﺪﺭ ﻋﻤﺮ ﺧﻮﺷﺒﺨﺘﯿﻢ ﮐﻢ ﺑﻮﺩ.ﻣﯿﺪﻭﻧﺴﺘﻢ ﻣﺮﺩﺍ ﺍﺭﺯﺵ ﻋﺎﺷﻖ ﺷﺪﻥ ﻧﺪﺍﺭﻥ.ﺍﺯ ﻫﻤﺸﻮﻥ ﻣﺘﻨﻔﺮﻡ. ﺣﺘﯽ ﺍﺯ ﺷﺎﯾﺎﻥ....ﺍﻣﺎ ﺍﻧﮕﺎﺭ ﺗﻪ ﺩﻟﻢ ﻫﻨﻮﺯﻡ ﺩﻭﺳﺶ ﺩﺍﺷﺘﻢ.ﺑﯿﺸﺘﺮ ﺍﺯ ﻗﺒﻞ....ﺧﺪﺍﯾﺎ ﭼﺮﺍ ﻫﻨﻮﺯﻡ ﺩﻭﺳﺶ ﺩﺍﺭﻡ...ﭼﺮﺍ... ﺣﻀﻮﺭﺵ ﻭ ﭘﺸﺖ ﺳﺮﻡ ﺣﺲ ﮐﺮﺩﻡ.ﺍﺭﻭﻡ ﺍﻭﻣﺪ ﻭ ﺟﻠﻮﯼ ﭘﺎﻡ ﻧﺸﺴﺖ.ﺯﻝ ﺯﺩﻡ ﺑﻬﺶ. ﭘﺸﯿﻤﻮﻧﯽ ﺗﻮ ﭼﺸﻤﺎﺵ ﺩﺍﺩ ﻣﯿﺰﺩ.ﺍﺭﻭﻡ ﺯﻣﺰﻣﻪ ﮐﺮﺩ: ﻣﻌﺬﺭﺕ ﻣﯿﺨﻮﺍﻡ ﺍﻭﺍ...ﺑﺒﺨﺸﯿﺪ.ﺩﺳﺖ ﺧﻮﺩﻡ ﻧﺒﻮﺩ.ﻣﻦ ﻓﮑﺮ ﮐﺮﺩﻡ ﺗﻮ ﺑﺎ ﺍﻭﻥ.... ﺳﮑﻮﺕ ﮐﺮﺩ ﻭ ﺩﻭﺑﺎﺭﻩ ﮔﻔﺖ: ﺍﻻ‌ﻥ ﯾﺎﺳﯽ ﺯﻧﮓ ﺯﺩﻭﮔﻔﺖ ﮐﻪ ﺍﯾﻦ ﭘﺴﺮﻩ ﺧﻮﺍﺳﺘﮕﺎﺭﺕ ﺑﻮﺩﻩ ﻭ ﺗﻮ ﻫﻢ ﻣﺤﻠﺶ ﻧﻤﯿﺬﺍﺷﺘﯽ.ﻣﻨﻮ ﺑﺒﺨﺶ ﺍﻭﺍ ...ﻣﻌﺬﺭﺕ ﻣﯿﺨﻮﺍﻡ.ﺍﻟﻬﯽ ﺩﺳﺘﻢ ﺑﺸﮑﻨﻪ. ﺩﺳﺘﺸﻮ ﮔﺬﺍﺷﺖ ﺭﻭ ﮔﻮﻧﻢ ﻭ ﺍﺭﻭﻡ ﻧﻮﺍﺯﺵ ﮐﺮﺩ.ﻭﺍﯼ ﺧﺪﺍ ﺍﯾﻦ ﭼﻪ ﺣﺴﯽ ﺑﻮﺩ ﮐﻪ ﺑﺎ ﺍﯾﻦ ﮐﺎﺭﺍ ﺑﺎﺯﻡ ﻋﺎﺷﻘﺶ ﺑﻮﺩﻡ؟ ﺑﺎ ﻧﺎﺭﺍﺣﺘﯽ ﮔﻔﺖ: ﺍﯾﻨﺠﻮﺭﯼ ﺑﻬﻢ ﺧﯿﺮﻩ ﻧﺸﻮ.ﯾﻪ ﭼﯿﺰﯼ ﺑﮕﻮ.ﺑﯿﺎ ﺑﺰﻥ ﺍﻣﺎ ﺍﯾﻨﻄﻮﺭﯼ ﺩﺍﻏﻮﻧﻢ ﻧﮑﻦ.ﻣﻦ ﻏﻠﻂ ﮐﺮﺩﻡ.ﻣﻦ ﺍﺩﻡ ﻧﯿﺴﺘﻢ ﺍﺭﻩ...ﻣﻦ ﮐﻪ ﮔﻔﺘﻢ ﻣﻦ ﻧﺮﻣﺎﻝ ﻧﯿﺴﺘﻢ...ﻣﻦ ﮐﻪ ﮔﻔﺘﻢ ﺗﻮ ﮔﺬﺷﺘﻢ ﭼﯽ ﺷﺪﻩ ﻣﻦ ﮐﻪ ﺣﺴﻢ ﺑﻬﺖ ﮔﻔﺘﻢ...ﻧﮕﻔﺘﻢ ﮐﻤﮑﻢ ﮐﻦ...ﻣﯿﺪﻭﻧﻢ ﺍﺯ ﻣﻦ ﺑﺪﺕ ﺍﻭﻣﺪﻩ ﻣﯿﺪﻭﻧﻢ ﻟﯿﺎﻗﺘﺘﻮ ﻧﺪﺍﺭﻡ....ﻣﯿﺪﻭﻧﻢ.... ﺑﻠﻨﺪ ﺷﺪ ﻭﺑﻪ ﻃﺮﻑ ﺧﯿﺎﺑﻮﻥ ﺑﺮﮔﺸﺖ.ﺳﯿﮕﺎﺭﯼ ﺩﺭ ﺍﻭﺭﺩ ﻭﺭﻭﺷﻦ ﮐﺮﺩ.ﺩﻟﻢ ﺑﺮﺍﺵ ﺳﻮﺧﺖ.ﺣﺎﻻ‌ ﻓﻬﻤﯿﺪﻡ...ﺍﻭﻥ ﻫﻨﻮﺯﻡ ﺑﻪ ﻫﻤﻪ ﺷﮏ ﺩﺍﺭﻩ...ﻣﯿﺘﺮﺳﻪ ﻭ ﺍﯾﻦ ﮐﺎﺑﻮﺱ ﻫﻨﻮﺯ ﺍﺯ ﺫﻫﻨﺶ ﭘﺎﮎ ﻧﺸﺪﻩ. ﺣﺎﻻ‌ ﻣﯿﻔﻬﻤﻢ ﺑﺎﯾﺪ ﮐﻤﮑﺶ ﮐﻨﻢ.ﻣﻦ ﺩﻭﺳﺶ ﺩﺍﺭﻡ.ﻋﺎﺷﻘﺸﻢ ﭘﺲ ﺑﺎﯾﺪ ﮐﻤﮑﺶ ﮐﻨﻢ. ﺍﺭﻭﻡ ﭘﺎﺷﺪﻡ ﻭ ﺳﯿﮕﺎﺭ ﻭ ﺍﺯ ﺩﺳﺘﺶ ﮔﺮﻓﺘﻢ ﻭ ﭘﺮﺕ ﮐﺮﺩﻡ ﺑﯿﺮﻭﻥ.ﯾﻪ ﻧﮕﺎﻫﯽ ﺑﻬﺶ ﮐﺮﺩﻡ ﻭ ﺭﻓﺘﻢ ﺗﻮ ﺍﺗﺎﻕ.ﻟﺒﺎﺳﺎﻡ ﻭ ﻋﻮﺽ ﻣﯿﮑﺮﺩﻡ ﮐﻪ ﺍﻭﻣﺪ ﺍﺯ ﭘﺸﺖ ﺑﻐﻠﻢ ﮐﺮﺩ. ﺯﻣﺰﻣﻪ ﮐﺮﺩ: ﻣﻨﻮ ﻣﯿﺒﺨﺸﯽ؟ﺍﻭﺍ ﻣﻦ ...ﻣﻦ ﺩﻭﺳﺖ ﺩﺍﺭﻡ.ﺗﻨﻬﺎﻡ ﻧﺰﺍﺭ. ﺑﺮﮔﺸﺘﻢ ﻭ ﺑﻬﺶ ﻟﺒﺨﻨﺪ ﺯﺩﻡ. _ﺑﺎﺭ ﺍﺧﺮﺕ ﺑﺎﺷﻪ ﺭﻭ ﻣﻦ ﺩﺳﺖ ﺑﻠﻨﺪ ﮐﺮﺩﯼ. _ﺑﺒﺨﺸﯿﺪ ﺧﺎﻧﻮﻣﯽ.ﻗﻮﻝ ﻣﯿﺪﻡ. -ﺧﺐ ﺣﺎﻻ‌ ﻭﻟﻢ ﮐﻦ ﺑﺮﻡ ﯾﻪ ﭼﯿﺰﯼ ﺩﺭﺳﺖ ﮐﻨﻢ ﺑﺨﻮﺭﯾﻢ ﮔﺸﻨﮕﯽ ﻧﻤﯿﺮﯾﻢ. ﺑﺎ ﺣﺮﺍﺭﺕ ﺑﻪ ﺧﻮﺩﺵ ﻓﺸﺎﺭﻡ ﺩﺍﺩﻭ ﮔﻔﺖ: ﺍﻭﻝ ﻏﺬﺍﯼ ﺭﻭﺡ.ﻣﻦ ﺩﺍﺭﻡ ﻣﯿﻤﯿﺮﻡ ﺍﺯ ﮔﺸﻨﮕﯽ ﻋﺰﯾﺰ ﺩﻟﻢ. ﻫﻠﺶ ﺩﺍﺩﻡ ﮔﻔﺘﻢ: ﺩﯾﻮﻭﻧﻪ ﺑﺰﺍﺭ ﯾﻪ ﭼﯿﺰﯼ ﺑﺨﻮﺭﯾﻢ ﺑﻌﺪ. ﻣﺤﮑﻢ ﺗﺮ ﺑﻐﻠﻢ ﮐﺮﺩ ﻭ ﮔﻔﺖ: ﻧﻪ ﺧﺎﻧﻮﻣﯽ ﻧﻤﯿﺸﻪ. ﭘﺮﺗﻢ ﮐﺮﺩ ﺭﻭ ﺗﺨﺖ ﻭ ﺧﻮﺩﺷﻢ ﺍﻭﻣﺪ ﺭﻭﯼ ﻣﻦ ﺩﺭﺍﺯ ﮐﺸﯿﺪ ﻭ ﻟﺒﺎﺷﻮﮔﺬﺍﺷﺖ ﺭﻭﯼ ﻟﺒﺎﻡ .ﺩﺳﺘﻤﻮ ﺣﻠﻘﻪ ﮐﺮﺩﻡ ﺩﻭﺭ ﮔﺮﺩﻧﺶ ﻭ ﺑﺎ ﻣﻮﻫﺎﺵ ﺑﺎﺯﯼ ﮐﺮﺩﻡ. ﺑﺎ ﺣﺮﺍﺭﺕ ﻣﯿﺒﻮﺳﯿﺪﻡ ﻭ ﻫﻤﯿﻨﻄﻮﺭ ﺍﺭﻭﻡ ﺭﻓﺖ ﺳﻤﺖ ﮔﺮﺩﻧﻢ.ﺧﯿﻠﯽ ﺩﻭﺳﺶ ﺩﺍﺷﺘﻢ.ﮐﺎﺵ ﺍﯾﻨﻮ ﻣﯿﻔﻬﻤﯿﺪ.ﺍﺥ....... -ﺩﯾﻮﻭﻧﻪ ﮔﺮﺩﻧﻤﻮ ﭼﺮﺍ ﮔﺎﺯ ﻣﯿﮕﯿﺮﯼ؟ﺑﺎﺯ ﻣﯿﺨﻮﺍﯼ ﺟﺎﺵ ﺑﻤﻮﻧﻪ؟ ﺑﺎ ﺻﺪﺍﯾﯽ ﺩﻭﺭﮔﻪ ﮔﻔﺖ: ﺑﺒﺨﺸﯿﺪ ﻋﺸﻖ ﻣﻦ. ﻭﺩﻭﺑﺎﺭﻩ ﺑﻪ ﺑﻮﺳﯿﺪﻧﺶ ﺍﺩﺍﻣﻪ ﺩﺍﺩ. ﺧﻮﺷﺤﺎﻝ ﺑﻮﺩﻡ ﻓﮑﺮ ﮐﺮﺩﻡ ﻫﻤﻪ ﭼﯽ ﺗﻤﻮﻡ ﺷﺪﻩ ﺍﻣﺎ ﻧﻤﯿﺪﻭﻧﺴﺘﻢ ﺍﯾﻦ ﺗﺎﺯﻩ ﺍﻭﻝ ﻣﺎﺟﺮﺍﺳﺖ. ﺷﺎﯾﺎﻥ ﻫﻨﻮﺯ ﺍﻭﻥ ﮐﺎﺑﻮﺳﺎ ﺭﻭ ﺑﻪ ﯾﺎﺩ ﺩﺍﺷﺖ. ﯾﻪ ﭼﻨﺪ ﺭﻭﺯﯼ ﺑﻌﺪ ﺍﺯ ﺍﻭﻥ ﺍﺗﻔﺎﻕ ﺍﺗﺶ ﺑﺲ ﺑﻮﺩ ﻭ ﺷﺎﯾﺎﻥ ﻫﻤﻮﻥ ﺷﺎﯾﺎﻥ ﻗﺒﻞ.ﺧﻮﺏ ﻭ ﻣﻬﺮﺑﻮﻥ.ﺍﻣﺎ ﺑﻌﺪ ﭼﻨﺪ ﺭﻭﺯ ﺩﻭﺑﺎﺭﻩ ﺷﺪ ﻫﻤﻮﻥ ﺷﺎﯾﺎﻥ. _ﻫﻤﯿﻦ ﮐﻪ ﮔﻔﺘﻢ. _ﻫﯿﭻ ﻣﯿﻔﻬﻤﯽ ﺩﺍﺭﯼ ﭼﯽ ﻣﯿﮕﯽ؟ﺗﻮ ﺩﺍﺭﯼ ﺑﻪ ﻣﻦ ﺗﻮﻫﯿﻦ ﻣﯿﮑﻨﯽ؟ _ﭼﻪ ﺗﻮﻫﯿﻨﯽ؟ﻣﯿﮕﻢ ﺩﻭﺳﺖ ﻧﺪﺍﺭﻡ ﺗﻨﻬﺎﯾﯽ ﺑﺮﯼ ﺑﯿﺮﻭﻥ.ﺍﯾﻦ ﮐﺠﺎﺵ ﺗﻮﻫﯿﻨﻪ؟ﺩﻭﺳﺖ ﻧﺪﺍﺭﻡ ﺯﻧﻢ ﺗﻨﻬﺎ ﭘﺎﺷﻪ ﺑﺮﻩ ﺑﯿﺮﻭﻥ.ﻣﮕﻪ ﻣﻦ ﭼﯽ ﺍﺯﺕ ﻣﯿﺨﻮﺍﻡ؟ _ﺷﺎﯾﺎﻥ ﺗﻮ ﭼﺮﺍ ﺍﯾﻨﻄﻮﺭﯼ ﺷﺪﯼ ﻫﺎ؟ﻣﻦ ﺩﻭﺳﺖ ﺩﺍﺭﻡ ﺍﻣﺎ ﺗﻮ ﺍﻭﻥ ﺷﺎﯾﺎﻧﯽ ﮐﻪ ﺩﻭﺳﺖ ﺩﺍﺭﻡ ﻧﯿﺴﺘﯽ.ﭼﺮﺍ ﻧﻤﯿﺨﻮﺍﯼ ﺑﻔﻬﻤﯽ.ﺍﯾﻦ ﺣﺮﻑ ﺗﻮ ﯾﻌﻨﯽ ﺑﻪ ﻣﻦ ﺍﻃﻤﯿﻨﺎﻥ ﻧﺪﺍﺭﯼ.ﺍﺧﻪ ﺧﻨﺪﻩ ﺩﺍﺭﻩ.ﺩﻟﯿﻠﺖ ﻭﺍﺳﻪ ﺍﯾﻦ ﺣﺮﻑ ﭼﯿﻪ؟ _ﺍﺭﻩ ﺍﻋﺘﻤﺎﺩ ﻧﺪﺍﺭﻡ.ﻧﻪ ﺑﻪ ﺗﻮ ﻧﻪ ﺑﻪ ﻣﺮﺩﺍﯼ ﺗﻮ ﮐﻮﭼﻪ ﺧﯿﺎﺑﻮﻥ.ﺯﻥ ﻭ ﻧﺒﺎﯾﺪ...... ﺣﺮﻓﺸﺸﻮ ﺑﺮﯾﺪﻡ ﻭ ﮔﻔﺘﻢ: ﺑﺴﻪ ﺷﺎﯾﺎﻥ.ﺑﺴﻪ.ﺧﺴﺘﻪ ﺷﺪﻡ ﺍﺯ ﺩﺳﺘﺖ.ﻣﯿﻔﻬﻤﯽ؟ ﻣﻨﻮ ﺗﻮ ﺑﺎ ﻋﺸﻖ ﺍﺯﺩﻭﺍﺝ ﻧﮑﺮﺩﯾﻢ ﻫﻤﻪ ﭼﯽ ﺳﻮﺭﯼ ﺑﻮﺩ ﺍﻣﺎ ﺑﻌﺪ ﺗﺼﻤﯿﻢ ﮔﺮﻓﺘﯿﻢ ﺑﻪ ﻫﻢ ﻓﺮﺻﺖ ﺑﺪﯾﻢ. ﺍﻣﺎ ﺗﻮ ﺍﻭﻥ ﺷﺎﯾﺎﻥ ﻧﯿﺴﺘﯽ.ﺩﺍﺭﯼ ﻣﻨﻮ ﭘﺸﯿﻤﻮﻥ ﻣﯿﮑﻨﯽ.ﭼﺮﺍ ﻧﻤﯿﻔﻬﻤﯽ؟ﻣﻦ ﻗﺒﻞ ﺗﻮ ﺍﺯ ﻫﻤﻪ ﻣﺮﺩﺍ ﺑﺪﻡ ﻣﯿﻮﻣﺪ.ﺍﺯ ﻫﻤﻪ.ﺍﻣﺎ ﻣﻦ ﺧﺮ ﻋﺎﺷﻖ ﺗﻮ ﺷﺪﻡ. ﺷﺎﯾﺎﻥ ﻣﻦ ﺍﮔﻪ ﻣﯿﺨﻮﺍ

نظرات شما عزیزان:

نام :

آدرس ایمیل:

وب سایت/بلاگ :

متن پیام:

نظر خصوصی

 کد را وارد نمایید:

 

 

 

عکس شما

آپلود عکس دلخواه: